เนื้อหาต้นเรื่อง (โดยย่อ)
ในปัจจุบัน หลังจากที่ผมได้ลาออกจากงานประจำ อาชีพหลักที่เลี้ยงตนในปัจจุบันก็คือขายของตามตลาดนัดเป็นหลักยอมรับว่าเป็นวิถีชีวิตที่แตกต่างจากมนุษย์เงินเดือนที่ทำมาหลายๆปี รายได้ไม่แน่นอน วันไหนฝนตกลูกค้าก็น้อย หรืออาจไม่ได้ขายเลย แต่ถ้าวันไหนฟ้าเปิดเงินเดือนออก ก็พอจะยิ้มได้บ้าง แต่สิ่งนึงที่ได้คืออิสระชน แต่สิ่งที่ยากกว่าเดิมคือต้องหาเงินเดือนจ่ายตัวเองและจุนเจือครอบครัว แต่ก็พออยู่ได้แบบไม ...
อ่านเพิ่มเติม ข้อความ
ผมเองก็ผ่านงานเป็นพ่อค้าตลาดนัดมาหลายปี แล้วก็มาทำงานประจำได้เกือบ 10ปี 4เดือนก่อนก็ลาออก แล้วเจ้านายก็ไม่อนุมัติจนต้องทำอยู่ถึงทุกวันนี้ เหตุผลที่ลาออก ก็อยากมีร้านขาย อาหารเป็นของตัวเองเล็กๆซักร้าน จะได้ไม่ต้องเป็นลูกจ้างที่ทั้งโดนสภาวะแวดล้อมข้างๆเขาอิจฉา ทำงานก็เหนื่อย ทั้งกาย ต้องมาเหนื่อยใจเพิ่มอีก ทำให้ สมาชิกเพื่อนๆหลายคน เกิดอาการแบบนี้คือถึงเวลาอิ่มตัวของงานลูกจ้าง ก็อยากเป็นเจ้าของกิจการ เพราะเราสามารถบริหารตัวเองได้อยู่แล้ว อนาคตอันใกล้ ของผมไม่แน่ อาจจะเป็นเจ้าของกิจการก็ได้ โดยได้ประสบการณ์มาหลายๆอย่าง เลยทำให้เกิดคำพูดในใจของตัวเอง มาตั้งนานโดยไม่กล้าพูดให้ใครฟังด้วนคำว่า "เป็นเศษธุรีดิน บนยอดหญ้า ดีกว่าเป็นเศษขี้ข้าในห้องแอร์"
วิธีใช้
ตอบ 1
ถูกใจ 9
แชร์
ลบ