ความคิดเห็นจากหัวข้อ : เส้นทางทำมาหากิน ใครมีแนวทางแนะนำอะไรกันบ้างเชิญร่วมแชร์กันครับ

ตะละท่านนี่สู้กันสุดๆ เอาของผมมั่ง เริ่มจากจบมอต้นที่บ้าน ไปเป็นเด็กเลี้ยงปลาเงินเดือนห้าร้อย ยูมาหกเดือนเพื่อนเถ้าแก่ดันมาฆ่าคนตายในบ่อปลา แม่เถ้าแกเลยให้ไปทำงานปั้มกิจการในครอบครัวท่านนั่นแหละ เงินเดือนห้าร้อยเหมือนกันแต่มีค่าล้างรถ ค่าอัดจาระบี ถ่ายน้ำมันเครื่อง เดือนหนึ่งประมาณแปดร้อยถึงพันบาท ยูใด้ประมาณปีก่าๆ รถทัวร์ชวนไปเป็นเด็กรถ เอาล่ะทีนี้ใด้เข้ากรุงวันเว้นวัน สนุกดีเงินเดือนห้าร้อยอีกแหละ แต่มีเบี้ยเลี้ยงแล้วแต่ระยะรถวิ่งไป รวมๆก้อสามสี่พัน ยูรถทัวร์จนขับรถเป็น(ลืมบอกรถคันแรกที่ลองขับคือ ไซโคลน ออกมาใหม่ๆเลยตอนยูปั้ม) เงินเดือนพันห้าแล้ว รายใด้ไม่ต่ำกว่าห้าพัน ถึงเวลาเกนทหารสิที่นี้ ใด้ใบแดง เสร็จเลยสองปีกับการเป็นรั้วของชาติ แต่ก้อใด้อะไรมาเยอะนะ อย่างวุฒิ มอหก กศน นี่ก้อใด้มาจากการเป็นทหารนี่แหละ ปลดทหาร มีเอกสารชวนไปทำงานกับบริษัทใหญ่ๆทางภาคตะวันออก เงินเดือนดี มีที่พัก บะ้เข้าท่าไม่เคยไปภาคน้ีเลย ตัดสินใจไป งานคือยามครับรายใด้ประมาณหมื่นหย่อนๆ ระหว่างนี้บริษัทมีนโยบายว่าใครจบมอปลายมาจะให้ไปเรียนต่อ ปวส ก้อโรงเรียนในเครือแหละ เอาสิอยากยูแล้ว เป็นยามเนี้ยใอ้พวก พนักงาน มันดูถูกจัง ปกติเป็นยามเข้ากะออกกะมาก้อวิ่งมอไซด์วิน(หน้าแหลมทองระยอง) ไปเรียนจนจบกับเขานะท่านเขาก้อย้ายแผนกให้ไปยูช่างซ่อม ทำงานตามเวอร์คที่โฟแมนออกให้ วันๆก้อ พีเอ็มถ่ายน้ำมัน ตึงสายพาน หยุดเสาอาทิดเวลาว่างเยอะช่วงนั้น พอดีเพื่อนคนหนึ่งมาชวนไปรับงานซ่อมเครื่องจักรในนิคมต่างๆของระยอง บอกไปเฉพาะเสาอาทิด เอาเลยอยากยูแล้วมันเหมือนตอนนั้นเราคิดว่าสามารถทำงานใด้มากกว่าห้าวันนะ แบบแร้งนะ่ เป็นแบบนี้ประมาณสองสามปี จนเพื่อนที่ชวนรับงานนอกบอกว่าจะตั้งบริษัทอีกหนึ่งที่ สนใจป่าว เราก้อโดดใส่เลย ตอนนี้ก้อเลยเป็นลูกจ้างตัวเอง รับงานซ่อมบำรุงเครื่องจักรในนิคมแหลมบัง อมตะชิตี้ อีสเทิ้น มาบตาพุดบ้างแต่ไม่มาก ยอดขายก้อเล็กๆ ยี่สิบล้านถึงสามสิบล้าน กับมีลูกน้อง พนักงานสามสิบคน มีหุ้นส่วนที่หนีบกันมาห้าหกปีละ หนึ่งคน ตอนนี้ชักอยากวางมือละอยากให้เด็กๆมันทำกันเองเราแค่ดูห่างๆ กะจะเอาเวลาไปขับบีทีเที่ยวให้ทั่วไทยสักรอบ ใครเอาด้วยมั่ง